بعضی ازما خیال می کنیم که معصومین علیهم السلام به زیارت ما محتاجند. در ایام اربعین، کربلا پر از دسته جات شیعیان عراق از طوایف مختلف عرب ها و کردها می شد که یکی از آنها را در ایام سال نمی دیدیم، و در شعرهایشان از خاندان مرتضی علیه السلام تجلیل و به آنها اظهار محبت و مودّت می کردند. اشخاص و جماعت های متعدد از سرتاسر عراق، هر دسته از ناحیه ای و در پیش هر جمعیت مرشد پیری بود که به دنبال او می رفتند. امام حسین علیه السلام می خواهد بگوید: من به شما احتیاج ندارم، شما به ما خاندان محتاجید، چنان که خداوند سبحان می فرماید: و ربطنا علی قلوبهم إذ قاموا فقالوا، کهف/14؛ و دل هایشان را استوار کردیم که برخاستند و گفتند:... . هم چنین می فرماید: قل لاتمنوا علی إسلامکم بل اللّه یمن علیکم أن هداکم للایمان، حجرات/17؛ بگو، اسلامتان را بر من منت ننهید، بلکه این خداست که بر شما منت نهاد و به ایمان رهنمون گردانید. ما باید متشکر و ممنون باشیم که خداوند منان نعمت ولایت و مودّت آنها را به ما عطا فرموده است.